14-11-2006 @ 23:44
door Sicco Roukema
Saosin "Saosin"
(Capitol / EMI)
Teenage punk screamo. Saosin uit Californie levert een album af wat de belofte die hun ep uit 2003 was niet in die zin waar maakt. De post-hardcore invloeden zijn verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor 12 punkpop liedjes. Strak gespeeld, zeer pakkend, met melodieus gitaarwerk en uitstekende zang. De oude fans zullen moeten wennen, maar fans van The Used en Simple Plan hebben er een puik cdeetje bij.
Senses Fail "Still Searching"
(Vagrant / Pias)
Senses Fail tapt uit hetzelfde vaatje en opent zeer sterk op hun tweede album. The Rapture en Bonecrusher laten een band horen die met het grootste gemak melodie aan power weet te koppelen. Het gitaarwerk en de harmony dubbel solo's in Sick Or Sane komt regelrecht uit de metal hoek en daarmee bewijst Senses Fail ook andere wegen in te willen slaan (wat het artwork op het cd hoesje ook al verraad). De screamo is gelukkig wat op de achtergrond geraakt, de pop en metal invloeden overheersen en dat levert uiteindelijk 13 erg goeie tracks op.
Korn "Chopped, Screwed, Live & Unglued"
(Virgin / EMI)
Jammer dat sommige bands iets willen bewijzen. Korn leverde met See You On The Other Side een goeie plaat af, maar laten DJ 5000 Watts die kwaliteit goed de nek omdraaien op de eerste cd van Chopped, Screwed, Live & Unglued. Matige remixes die niet meer dan wat irritante pieps en gekut met de pitch laten horen. Schandalig hoe goede nummers als Twisted Transistor volledig om zeep worden geholpen door deze amateur. Disc twee is de live cd en die is een stuk aangenamer. Davis zingt niet loepzuiver, maar de opnames zijn zeer rauw en dat heeft wel wat. Liar is wel een hoogtepunt. The Sleazy Days Remix van Coming Undone is geinig en lekker fout, de Nederlandse remix is meer Prodigy Big Beat achtig. De dvd biedt ook niet veel soeps buiten de uitstekende clip van Twisted Transistor. Korn had het makkelijk afgekund me alleen de tweede cd en eigenlijk moet je ook bij die je nog afvragen of het wat toevoegt.
Whitesnake "Live In The Shadow Of The Blues"
(SPV / CNR)
Afgelopen zomer heb ik Whitesnake kunnen zien spelen op Graspop. Ik moet toegeven dat ik genoten heb. David Coverdale was goed op dreef en naast hem viel er natuurlijk ook te genieten van meester drummer Tommy Aldridge en de rest van de band. Hoe goed deze band is valt te horen op dit nieuwe dubbellive album van de band. Het mag duidelijk zijn dat dit album een ware aanvulling is op de Whitesnake collectie. Zo'n beetje alle krakers zijn er op te vinden (Give Me All Your Loving Tonight, Crying In The Rain, Ain't No Love IN The Heart Of The City, etc). Drumsolo's, macho gitaarsolo's, the hoge gilletjes en stemacrobatiek van Coverdale en zelfs een aantal nieuwe songs waarvan vooral het snelle Ready To Rock en Dog uitschieters zijn naast het wat magere All I Want Is You. Verder is dit album absoluut genieten.
Ty Tabor "Rock Garden"
(SPV / CNR(
Kings X of solo, het maakt niet veel uit in het geval van Ty Tabor. Hij blijft mooie liedjes maken. Ook Rock Garden staat er weer vol mee. Melodieuze rockliedjes prachtig gezongen met zijn warme vocalen. Vaak is het meer pop dan rock, maar mooi is het in de meeste gevallen. Het vakmanschap druipt van de mooie liedjes af. Zo pakkend, zo sterk. Luister ens naar She's A Tree of Take It Back. Om je vingers bij af te likken. Ty blijft een soort anti held die nooit echt op waarde wordt geschat. Zo zal het Rock Garden ook wel weer vergaan…
Angra "Aurora Consurgens"
(SPV / CNR)
Classic metal vanuit Brazilie. 8e album alweer en de band gaat behoorlijk heavy van start met The Course Of Nature en The Voice Commanding You. Redelijk vette riffs en de typerende bombastische sound. Speltechnisch is het allemaal zeer ok wat deze gasten doen. Ook rustpuntjes zijn weer aanwezig (ditmaal in de vorm van Breaking Ties). Een aanwinst voor de fans deze hardste plaat uit de geschiedenis van Angra
Phazm "Antebellum death 'n roll"
(Osmose)
Ik kende deze Franse band nog niet maar nader onderzoek liet mij weten dat dit al het tweede album is. Ik kan niet anders zeggen dat ik de mix tussen black metal, death metal en rawk 'n roll zowel origineel als geslaagd vind. De muziek is gevarieerd. Deathmetal riffs worden op een rock 'n roll manier gespeeld (heel goed voorbeeld is Black 'n Roll). Helemaal duiken ze de experimentele fase in op Damballah. Een soort tingel tangel hippie track. Erg interessante band!