09-08-2005 @ 21:41
door Sicco RoukemaAlice Cooper "Dirty Diamonds"(Spitfire Records / Pias)Alice is terug op het oude pad!!!! Niks geen gladde Amerikaanse radiorock, maar pure Detroit garage sound die teruggrijpt naar zijn klassiekers als 'Billion Dollar Babies', 'Spiders', 'The Eyes Of Alice Cooper', etc. Dit werd tijd (niet dat zijn andere platen slecht zijn, maar soms moet de meester zijn leerlingen even laten zien dat hij zelf het kunstje ook nog prima beheerst). 'Woman Of Mass Distraction' opent sterk (wat een geweldige titel trouwens) en heeft een geweldig refrein 'You Make Me Wanna', laat horen waar bands als The Hellacopters de mosterd vandaan haalden. Bij Ome Alice. Kick ass rock n roll met uuhhs en aahhs. Perfect is ook weer een ode aan vrouwen (She can shake it like J-Lo) en rockt lekker door. De titeltrack is haast zo vuig als The Stooges en ramt met veel fuzz in een hoog tempo door. De eerste gevoelige noten komen in 'Pretty Ballerina' dat een heerlijke sixties feeling heeft (inclusief fluit). 'Sunset Babies (all Got Rabies)' rockt op een Stones manier en blijft gigantisch in je hoofd zitten. ''The Saga Of Jesse Jane (volgens mij gaat het hier niet om de porno actrice) is een hilarische track. In ieder geval met een puike Johnny Cash imitatie. Geweldig dat Alice Cooper weer eens een plaat heeft gemaakt die het gevoel uit zijn begin jaren terug brengt. 'Dirty Diamonds never die'. Garage rockers, doe er je voordeel mee!DevilDriver "The Fury Of Our Makers Hand"(Roadrunner / CNR entertainment)Dez Favara verraste denk ik iedere metalhead zon twee jaar geleden met zijn nieuwe band DevilDriver. Van de spooky nu metal die zijn gezelschap Coal Chamber maakte was niets meer te bespeuren. Intense, spijkerharde metal was wat DevilDriver maakte. Het intens brute debuut blies je spiekers volledig aan splinters. Met 'The Fury Of Our Makers Hand' zullen ze de laatste restjes ook nog verpulveren. De eerste alles verletterende riffs van opener 'End Of The Line' doen het ergste vermoeden voor gehoorbeschadiging. Ahha, het sterkste nummer als opener, zul je denken. Nou, forget it. DevilDriver weet nog menigmaal deze uitstekende track te overtreffen. Compromisloze razernij, echter met dit verschil ten opzichte van het debuut, dat er wat meer gevarieerder gitaarspel wordt afgeleverd. Dit maakt de sound alleen maar rijker en doet niets af aan de agressie. De mix tussen ouderwetse trash metal en het nieuwere beukwerk is perfect verpakt op dit album. Schedelsplijtende, messcherpe beukriffs, blastdrums en de zwaar opgefokte vocalen van Dez doen de albumtitel alle eer aan. Furieus goed! Columbian Neckties "Take Away"(Soundsofsubterrania / Sonic Rendezvous)1, 2, 3, 4 GAAAAAAAAAAAANNNN!!!!!!!!!!!!!!!!!. The Columbian Neckties winden er geen doekjes om. In trappen het gas en rammen maar. In de turbo overdrive werken deze Denen zich wederom door AC/DC, Rose Tattoo, New Bomb Turks en Dictator licks heen en laten het asfalt daarbij smelten. Niets nieuws onder de zon, maar dat zal ook absoluut geen intentie van de heren zijn. Iedere keer sneller en smeriger spelen wel. Kan niet anders stellen dat dit ze uitermate goed af gaat. Take Away is in al zijn clichmatigheid prima te verteren. De intensiteit en het gevoel voor niet-uit-je-hoofd-te-rammen refreintjes, maken dit album, net als een Take Away, tot een lekker snel weg te happen stuk vuige rock n roll. The Stereotypes "The Stereotypes"(Soundsofsubterannia / Sonic Rendezvous)Op het hoesje heeft n van de bandleden van The Stereotypes een t-shirt aan van Love. Het eerste nummer, New Situation, lijkt eerder een voorliefde voor de Stooges horen, maar vanaf de tweede songs is duidelijk dat deze band wel degelijk door Love en andere jaren 60 pop (Byrds) benvloedt is. Maar ook Television schijnt door getuige het erg aand The Strokes doen denkende Dirty Sheeds. En daarmee hebben we feitelijk een mooie beschrijving van de muziek van deze stereotypes. Een lekker lopende mix tussen garage rock, sixties pop en Strokes. Nergens halen ze het niveau van hun invloeden, maar het klinkt allemaal wel lekker.