01-06-2005 @ 00:22
door Sicco RoukemaLimp Bizkit "The Unquestionable Truth (Part 1)"(universal music)Limp Bizkit heeft een nieuw album. Huhh?? Inderdaad, huhhh?? Kent u de tijd nog dat er eerst een single was (die miljoenen verkocht) en daarna het album? Nu-metal is over. Dat is wel duidelijk (zie ook het treurige bestaan van Korn). Ondanks dat Wes Borland terug is bij Limp is dit nieuwe mini album geruisloos gereleased. Een somber hoesje, geen bandfotos. Alles duidt op een band die hard probeert terug te vechten en serieus genomen te worden. Ook de productie is een stuk rauwer dan voorheen. De 7 nummers kennen moddervette licks van Wes. Gitaarriffs die ergens het midden houden tussen Slayer en Rage. Ook Fred Durst zit in een identiteits crisis en klinkt als Zach de la Roche en dat is jammer. De gehele opzet is niet verkeerd, maar waarom hebben ze er niet voor gekozen wat origineler te klinken. Dit was het moment geweest iedereen te bewijzen dat ze helemaal terug waren, maar helaas. Slecht is het zeer zeker niet en The Propaganda en The Priest (alle nummers beginnen met The) klinken erg lekker, maar voor een grote band als Limp Bizkit is het te obligaat.Bruce Dickinson "Tyranny Of Souls"(Sanctuary / Suburban)Eindelijk weer eens een solo album van Bruce, de kleine man met de grootse stem. Op Tyranny Of Souls klinkt hij gedreven. Het album staat vol met heerlijk vette heavy metal riffs en de meeste composities zijn van hoog niveau. Navigate The Seas Of The Sun is een mindere track (beetje nietszeggende balad) en Devil On A Hog is ook een niemendalletje. Verder louter sterke composities die bol staan van de clichs maar op verbluffende wijze worden voorgedragen door Bruce. Echte heavy metal zoals we dat al jaren van hem kennenAudioslave "Out Of Exile"(Epic / Universal Music)Al bij de eerste tonen van dit nieuwe album is het duidelijk dat dit is wat we ook al verwachtte bij hun debuut. Toen kwam het niet helemaal uit de verf, maar op Out Of Exile valt alles samen. De brute ritmesectie, het extreem goede gitaarwerk van Tom Morello en de geweldige strot van Chris Cornel. Your Time Has Come opent geweldig sterk en Toms solo is om te smullen. De titeltrack knalt er op zijn Rage in en wat Morello onder het couplet flikt is weergaloos. Ook de solo is super freaky. Eerste single Be Your Self is natuurlijk schitterend en uitstekend gekozen als single. Doesnt Remind Me heeft door de poppy zanglijn iets heel toegankelijks meegekregen. Het zou te veel zijn ieder nummer op te noemen, maar laat ik volstaan met dat Out Of Exile geen mindere nummers kent. Het is geworden wat je van Audioslave mag verwachten. Een dijk van een rockplaat!!System Of A Down "Mezmerize"(American / Sony BMG)SOAD weet toch iedere keer weer te verbazen. Deze Amerikaanse band legt de lat muzikaal gezien extreem hoog en weet die zelfs met rest materiaal ruimschoots te halen. Mezmerize kent dezelfde buitengewoon hoge kwaliteit en B.Y.O.B. is daar meteen het eerste voorbeeld van. Ik ken geen band die zoveel stijlen in 1 nummer weet te stoppen en dat zo vloeiend en speels doet. Ditmaal stoeien deze Armenirs met lekkere old school metalriffs en mixen ze dat met pop, hardcore, folk en reggae. Niet alleen de extreme tempo en stijl wisselingen zijn een sterk punt, ook de mooie samenzang tussen Serj Tankian en Daron Malakian. Ook Rick Rubin heeft weer een knap stuk werk afgeleverd. Revenga klinkt halverwege het nummer zo bombastisch dat het haast lijkt of er een heel orkest staat te spelen. SOAD is de enige band die experimentalisme en muzikale waanzin verpakt in verdomd aanstekelijke songs. En van de meest originele bands in het harde genre flikt het dus weer. Mezmerize is een briljante plaat en dit jaar schijnt er nog een album te verschijnen. Ongelofelijk maar waar.Shaddows Gallery "Room V"(Inside Out / Suburban)Dit album is opgedeeld in Act III en IV en is daarmee een vervolg op Tyranny uit 1998 wat uit act I en II bestond. Even voor alle duidelijkheid, Room V is het vijfde album van deze Amerikaanse progrockers. Deze band behoort tot het beste wat dit genre te bieden heeft. Schitterende rustige tracks worden altijd afgewisseld met harde nummers vol metalriffs en spetterende solos. Opvallend bij deze band zijn de geweldige zanglijnen. Mike Baker legt ontzettend veel melodie in zijn vocalen. Ondanks dat de composities complex zijn, is Room V wel een toegankelijk album. Dit is mede dankzij de zang en het heldere gitaarwerk. Luister maar eens naar een nummer als Vow dat links heeft qua melodie met de jaren 70. Death Of A Mother laat aan alle kanten de instrument beheersing van deze heren horen. Ongelofijk!! En deze track gaat zo soepel over in het gevoelige Lamentia.Wie van progrock houdt en conceptalbums het einde vindt, kan deze plaat blind aanschaffen. Maar ook liefhebbers van melodieuze rock en powermetal moeten Shaddows Gallery zeker gaan beluisteren.Bullseye "Pulverize"(SPP- Records)Goed gekozen album titel van deze Nederlandse formatie die een soort van down-tuned stonerrock met Southern invloeden maakt. Lekker bot hakkende riffs regeren deze plaat. Niet alles is even sterk, zo is The Wages Of Sin dat een beetje een southern inslag heeft niet ok vanwege de saaie zanglijn. Dit is overigens een hekel punt. De vocalen maken doen soms afbreuk aan de nummers. Ook in Rollin'Thunder is dat gedeeltelijk het geval. In de lage regionen is Marco Vreeburg niet goed, maar als hij een strot opzet is hij juist weer uitstekend. En ook in Ain' Gonna Beg zijn de vocalen juist weer het sterke punt. Alle riffs zijn overigens van absolute klasse. Deze band weet wat ze doen. Als ze voor hun optredens met pick-up trucks aan komen rijden ben ik helemaal een gelukkig mens. NIN "(With_Teeth)"(Nothing / Universal music)Trent Reznor is naar eigen zeggen van al zijn verslavingen af en komt eindelijk met een opvolger van het onderschatte The Fragile (uit 1999). With Teeth is een gedreven plaat, maar ook een album wat sterk in de jaren 90 hangt. Mij benieuwen of het anno nu nog steeds zoveel doet. Trent bewijst zich nog steeds een meester in productionele trucjes en speelt ook dit keer weer met dynamiek. Schoonheid en agressie gaan prachtig samen in de muziek van NIN en de donkere sfeer wordt mooi neergezet. In Only komen jaren 80 synthypop invloeden terug en ook de tekst is lekker jaren 80 There is no you, theres only fuckin me. Getting Smaller is NIN ten tijde van The Downward Spiral. Super opgefokt. Buiten het feit dat (With Teeth) een geweldig album is, zal Trent niet veel nieuwe fans bereiken. Daarvoor klinkt het misschien weer allemaal te jaren 90. Voor mij persoonlijk is (With Teeth) 1 van de hoogtepunten van dit jaar.