24-06-2014 @ 22:09
‘My last album was about me finally claiming my belonging to a tradition and finding my voice within that tradition. My new album is about me raising my voice.’
‘I thought I'd learned my lesson on the last record. A pretty towering lesson. That what’s most important to me are my roots, my family, my home and ultimately knowing thyself.’ Ruim drie jaar geleden en na drie albums had Adam Cohen besloten de muziekindustrie de rug toe te keren. Hij werd echter overgehaald om het nog één keer te proberen en bracht in 2011 met Like A Man zijn meest succesvolle album uit. Like A Man was een elegant en intiem werk met nummers die een diepe connectie hadden met de persoonlijke gesprekken die Adam voerde met een van zijn grote muzikale helden, zijn vader Leonard Cohen; die de nummers later omschreef als ‘liefdesliedjes van wereldklasse’.
Like A Man leverde Adam een gouden album in Canada op en voerde hem de wereld over, maar het creëerde ook hoge verwachtingen voor de opvolger. Tijdens een pauze in de tour ging Adam de studio in waar hij uitkwam met een album om deze niet veel later volledig te schrappen. Het voelde niet goed, niet oprecht. ‘I realized that I needed desperate measures to keep me honest and also to relieve me of the anxiety of following up the only successful record I've ever made. However deliciously I had been in orbit, touring with that record, I needed to tap into something more terrestrial, more rooted and real.’
Het op 15 september te verschijnen We Go Home is met recht een homemade album. Adam nam de nummers op in kamers die net zo vertrouwd voor hem zijn als zijn achternaam. Omdat de band op dat moment toch op tournee was in Europa besloot Adam een studio in te richten in het kleine witte huis op het Griekse eiland Hydra waar hij in zijn jeugd woonde. ‘Making an album in the comfort of home on makeshift equipment with this band of touring musicians who had become my family - barefoot, sometimes wearing nothing more than a swimsuit or bath robe - immediately offered a beacon of hope that no studio, or session players or priceless gear ever could.’ De opnamen gingen daarna verder in Montreal, de stad waar Adam is geboren en de eerste jaren van zijn leven doorbracht. ‘I knew I was painting a target on my back, making my album in the so-called homes of Leonard Cohen, but they're my homes too. These are the walls that saw me grow up the most and that I needed to come back to. My muse is my home.’
Sommige thema’s op We Go Home zijn een vervolg op de conversaties die op Like A Man werden gestart. ‘I want the songs to speak for themselves, but what I can say is that the songs on this record mostly chronicle conversations I’ve either had with my old man, or want to have with my boy,’ refererend aan zijn zevenjarige zoon Cassius, ‘and a few conversations I'm having with myself. And, of course, there are love songs.’ Het grootste verschil met Like A Man is de toon van het album, die ditmaal rijker, voller en diverser is. De gitaar met nylon snaren is er nog steeds, maar nu horen we bijvoorbeeld ook pianonummers. En in het titelnummer een tederheid en zelfspot die Adams andere grote muzikale inspiratiebron in herinnering roept, Randy Newman. ‘My last album was about me finally claiming my belonging to a tradition and finding my voice within that tradition. My new album is about me raising my voice.’
Samen met een vijfkoppige band, waaronder een strijker gezelschap van drie, tourt Adam Cohen in oktober door Europa en staat hij op 7 oktober in People’s Place in Amsterdam.
www.facebook.com/AdamCohenMusic