06-03-2012 @ 21:30
“Net als voorgangers “Joe Hill’s Ashes”, “Grandpa Walked A Picketline” is het opnieuw een uitstekende. Alleen die stem al! Schuurpapier van het werkelijk allerbeste soort! En als dusdanig ook uitermate geschikt voor het brengen van het slag van materiaal, waarvan Otis Gibbs de voorbije jaren zowat zijn handelsmerk gemaakt heeft: heerlijk introverte, veelal grotendeels akoestisch gehouden Americana, waarin vooral de ruwe kantjes van het leven worden bezongen. Zonder eraan ten onder te (willen) gaan overigens. Gibbs is immers een taaie. Als hij al één boodschap voor ons heeft, dan is het er één van hoop. Zoals hier bijvoorbeeld in het vertederende “Don’t Worry Kid”. Dat schreef hij vanuit de eigen jeugdherinnering van er niet echt bij te horen. Meteen één van de absolute hoogtepunten van “Harder Than Hammered Hell”. En ook “Made To Break” willen we zeker niet vergeten te vermelden. Ook daarin meenden we immers weer de door ons zo gesmaakte moderne Woody Guthrie in Otis Gibbs te mogen horen. Elders, zoals in “Christ Number Three” dringt zich dan weer eerder de vergelijking met The Boss in betere tijden op. En dan is er ook nog het ingehouden rockende “The Land Of Maybe”. Aan die volop van het fraaie gitaarwerk van Thomm Jutz profiterende beauty ontleende het album ook zijn titel. De daarin gebezigde uitdrukking “Harder Than Hammered Hell” leerde Gibbs van een stokoude collega-boomplanter tijdens zijn dagen in Indiana. Die gebruikte die omschrijving niet enkel voor keiharde, maar moeilijk te bewerken grond, maar ook voor vervelende jobs en dito karakters. Gibbs van zijn kant zag er een treffende metafoor in voor de moeilijkheden op zijn weg bij het leiden van een creatief leven.” **** CtrlAltCountry.be
Otis Gibbs - Harder Than Hammered Hell
label: Wanamaker Recording Company,
distributie: Bertus